Mercedes-Benz, E-Serisi için taksi sürücüleri veya yönetici siparişleri için tasarlanmış yedi koltuklu, uzun dingil mesafesi seçeneğini tanıttı.
Alman otomobil üreticisi, 190 modelini 1961 yılında, ona fintail-body takma adını getiren yeni bir tasarım detayıyla tanıttı. “Ponton” serisini daha büyük, daha komuta görünümlü araçlarla değiştirdi. Mercedes-Benz, 190’ı 220b modeline dayalı olarak, aynı ön ve arka akslar taşınarak üretti. Çözüm, geliştirme maliyetlerinin düşmesine yol açtı ve otomobil üreticisine pazarda yardımcı oldu.

Önde, kaputun önüne düz bir şekilde monte edilmiş dar ve uzun bir ızgara ile aynı ön fasyayı koruyordu. Önünde, alt tarafında, otomobil üreticisi ön köşelere sarılı kromlu metalik bir tampon yerleştirdi. B sütunlarına kadar ve arka camdan normal versiyonla aynı parçaları kullandı. Arka kapılar, arka tekerlekler için bir kesime sahip değildi ve arkalarında, otomobil üreticisi daha uzun bir çeyrek panel ve son koltuktaki yolcular için ek bir pencere ekledi. Arkada, dar ve uzun çamurluklar, arabanın takma adını aldığı bir kuyruk oluşturdu.

İçeride, eğimli ve dar gösterge paneli, gösterge paneli için daha uzun bir alana sahipti. Otomobil üreticisi, hız göstergesi ve yağ basıncı, soğutma suyu sıcaklığı ve yakıt seviyesi göstergeleri için ya kaydırıcılı dikey kadranlar ya da yuvarlak kadranlar taktı. Aralarında, üst tarafta Mercedes-Benz bir saat taktı. Otomobil üreticisi, orta sıra için arka yolcuların giriş ve çıkışlarına izin veren bir eğimli ve taklalı koltuk yerleştirdi.

Kaputun altına Mercedes-Benz, temel model için 1.9 litrelik, sıralı dörtlü bir motor yerleştirdi. Daha sonra, otomobil üreticisi bir sıralı altı ve dört potlu dizel ekledi.