Mercedes-Benz, 1973’te W123 E-Serisi’ni tanıttı ve dört yıl sonra, otomobil üreticisi uzun dingil mesafeli bir versiyon olan V123’ü tanıttı.
Alman premium otomobil üreticisi, uzun dingil mesafeli versiyonlarıyla uzun bir geleneğe sahipti. Bu araçlar genellikle oteller, taksi şirketleri ve hatta diplomatik ulaşım için servis araçları olarak kullanılıyordu. Hedeflerine bağlı olarak, otomobil üreticisi üzerlerine az ya da çok özellik yükledi.

5.355 (17,6 fit) uzunluğa sahip V123, normal W123 sedandan 630 mm (2 fit) daha uzundu. Dikdörtgen yatay farlar ve köşeye monte dönüş sinyalleri ile aynı ön fasyaya sahipti. Kare farlar yasal olmadığı için (ABD’de) her iki versiyon da belirli pazarlar için yuvarlak farlara sahipti. Amerikan tipi limuzinlerin aksine, Mercedes-Benz arka kapıları B sütununa monte etti ve ek paneli arkalarına takarak alışılmadık derecede uzun arka çamurluklara yol açtı.

İçeride, otomobil üreticisi bir iç mekan seçeneği sundu ve hatta araca yalnızca üstyapı ve ön koltuklar sağladı, bağımsız karoser yapımcıları ise kabini tamamlayabilirdi. Standart formdayken, V123 arkada altı yolcuya kadar yer sunuyordu, bunlardan üçü arkaya dönük oturuyordu.

Platformunu W123 modeliyle paylaştığı için V123, önde çift salıncaklı süspansiyona ve arkada arka kollara sahipti. Bu, piyasadaki diğer otomobillerin çoğundan daha yüksek bir konfor seviyesine yol açtı. Kaputun altına, Alman otomobil üreticisi, dört vitesli manuel veya dört vitesli otomatik ile eşleştirilmiş bir dizi dizel ve benzinli motor yerleştirdi. 1981’den başlayarak, araba isteğe bağlı olarak beş vitesli bir manuel aldı.